کتی مورس، رواندرمانگر خصوصی در سیاتل، میگوید از آنجایی که تیراندازیها اغلب بر اخبار غالب میشوند، وانمود میکنید که بازی با اسلحه هرگز در بین والدین منفور نبوده است.
تفنگ اسباب بازی تیر ژله ای دارای قیمتی مناسب است.
با احتیاط از قرار گرفتن در سمت اشتباه سیاست های مدرسه، بسیاری از والدین سعی می کنند تمام بازی های تفنگ اسباب بازی را در خانه خفه کنند، مبادا این بازی بچه ها را به مدرسه بیاورد.
و سپس عامل بدی وجود دارد: بازی با اسلحه – از تفنگ های آب، فوم و پلاستیکی گرفته تا سلاح های بدلی پیچیده تر که در پینت بال، بازی های تفنگ با هوا و بازی های ویدئویی استفاده می شود – خیلی از ما را ناراحت می کند.
به راحتی می توان خشونت و پرخاشگری را در جامعه و رسانه ها مشاهده کرد، و سپس کودک شیرین و بی گناه شما می گوید “بنگ بنگ” و “من تو را کشتم” و شما غرق در ترس می شوید که آیا او می تواند خشن بزرگ شود.
مورس می گوید.
“به عنوان یک والدین، اینها پاسخ های طبیعی و طبیعی هستند.”
با این حال، ناراحتی جمعی ما در مورد توپخانه های تقلبی مانع از این نمی شود که برخی از بچه ها هر چیزی را که پیدا می کنند به سلاح تبدیل کنند.
پس از اینکه گلوریا لونسفورد متوجه شد که کالب 4 ساله و جیکوب 3 ساله برای شلیک وانمود کردن به یکدیگر به اسلحه های اسباب بازی نیازی ندارند، همانطور که بود تسلیم شد.
او میگوید لانسفورد اسلحههای وانمودی را مجاز میداند، «اما آنها نمیتوانند آنها را به سمت مردم نشانه بگیرند».
“آنها باید وانمود کنند که یک آدم بد برای شلیک کردن وجود دارد.”
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.